Historia

W 1860 r. władze miasta Koźla podjęły pierwsze próby (nieskuteczne) utworzenia w szkoły, która kształciłaby chłopców na poziomie średnim ogólnokształcącym. W 1876 r. rozpoczęto działania zmierzające do powołania szkoły prywatnej.  I tak, 22 maja 1877 r. rozpoczęła pracę Prywatna Szkoła Męska w Koźlu.

Początkowo szkoła nie posiadała swojego budynku. Zajęcia były prowadzone w wynajętych pomieszczeniach prywatnych domów.  W 1883 oddano do użytku budynek szkolny przy ulicy Żeromskiego; w tym też roku szkoła uzyskała status progimnazjum (w 1919 r. gimnazjum).

Ciekawostką jest to, że religia była nauczana w trzech grupach, dla wyznania katolickiego, protestanckiego i mojżeszowego. Religii protestanckiej uczył katolicki ksiądz.  Sala gimnastyczna mieściła się w budynku obok wieży ciśnień przy ul. Filtrowej (tam odbywały się zajęcia wf do końca lat 60. ubiegłego wieku).

Stale rosnąca ilość uczniów spowodowała, że podjęto decyzję o budowie dużego budynku; postawiono go na gruzach umocnień fortecznych obok obecnego Urzędu Miasta. Szkoła otrzymała nazwę Królewskie Progimnazjum. Jednakże młodzież przeprowadzono do nowej szkoły dopiero po  I Wojnie, w 1919 r. Szkoła została znacjonalizowana i przyjęła nazwę Państwowe Gimnazjum w Koźlu.

W 1933 roku oddano do użytku skrzydło boczne.  Naukę prowadzono do końca 1944 roku. Zbliżający się front oraz przekształcenie szkoły w zapasowy szpital wojskowy  – to przyczyny zakończenia nauki.

24 kwietnia 1945 r., gdy administrację Koźla przejęli Polacy, do miasta przybył dr Wojciech Czerwiński przewidziany na dyrektora Gimnazjum i Liceum w Koźlu. Po przybyciu do miasta dr Czerwiński przejął budynek, szkoły oraz budynek sali gimnastycznej (ul. Filtrowa). W głównym gmachu zniszczeniu uległo wiele sprzętów szkolnych, znajdowało się około tysiąca łóżek, na ogół w złym stanie, odrapane i poobijane ściany. Niektóre klasy na parterze zamienione były przez żołnierzy radzieckich na stajnie. Sam budynek był częściowo uszkodzony; zniszczony dach, uszkodzone okna, zdemolowane pomieszczenia. Jedynie pracownia chemiczna zachowała się prawie w całości.

Dnia 15 czerwca 1945 roku rozpoczęto przygotowawczy rok szkolny. Obowiązki wicedyrektora pełnił wówczas ks. Kazimierz Orkusz. Naukę rozpoczęło 48 uczniów. Do tego czasu wykonano prowizoryczne naprawy i uporządkowano obiekt przy wydatnej pomocy pierwszego szkolnego woźnego, którym został Michał Hajdun. W poważniejsze prace porządkowe i remontowe zaangażowali się także uczniowie szkoły i ich rodzice. W okresie letnim uporządkowano budynek i zaopatrzono go w podstawowe sprzęty: ławki, tablice, stoły i krzesła. Starano się także uporządkować salę gimnastyczną. Gmach ten wymagał jednak gruntownego remontu, ponieważ brakowało w nim podłogi, urządzeń sanitarnych, zły był stan okien i drzwi. 14 czerwca 1945 szkoła uzyskała budynek przy ulicy Piastowskiej 11, który przeznaczono na internat. W roku szkolnym 1945/46 utworzono na bazie 6-cio klasowej szkoły średniej trzy pierwsze klasy gimnazjalne. Obok nich funkcjonowały trzy klasy drugie, dwie trzecie, jedna czwarta i pierwsza licealna. Od podstaw zorganizowano również bibliotekę szkolną.

W kolejnych latach ulegała poprawie baza szkoły, przybywało uczniów, zmieniały się władze. W 1959 roku szkoła otrzymała imię Henryka Sienkiewicza, a 26 kwietnia 1959 roku odbyło się uroczyste wręczenie sztandaru.

Mury I LO opuszczały kolejne roczniki absolwentów. Do dziś jest ich parę tysięcy. Setki pięknych życiorysów, karier politycznych, naukowych czy społecznych.

Wiele zmieniło się w szkole od tych początkowych lat; jedno pozostało niezmienne – przywiązanie absolwentów do tego miejsca. Tradycja i duch poznania przeplata się z nowoczesnością. Szkoła, jako pierwsza w powiecie wprowadziła nauczanie języków w systemie międzyoddziałowym, następnie nauczanie rozszerzeń w takim systemie. Jako pierwsza wprowadziła prowadzenie dokumentacji nauczania w formie e-dziennika.

Jakie karty historii zapisane będą w przyszłości? To zależy od kolejnych roczników kandydatów, którzy tu skierują swoje kroki.

¹⁾ W ciągu kolejnych lat Ranking Perspektyw i Rzeczpospolitej zmieniał nazwę; początkowo dotyczył szkół, z których rekrutowali się laureaci i finaliści olimpiad przedmiotowych. Z czasem zaczęto brać pod uwagę również wyniki matur – przedmiotów obowiązkowych i dodatkowych. Zmieniał się również skład partnerów Rankingu. Obecnie (2013) wyróżnia się Ranking Szkół Ponadgimnazjalnych – tu dwie kategorie: technika oraz licea i dwa „podrankingi” w każdej kategorii – olimpijski oraz maturalny.

Jest to najstarsze i najwyższe wyróżnienie w I Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza. Uczeń, który w opinii Rady Pedagogicznej był wybitną osobowością, zostaje uhonorowany umieszczeniem jego nazwiska na Tablicy Zasłużonych Absolwentów w Sali Tradycji Szkoły.

Certyfikat wpisu na Tablicy Zasłużonych Absolwentów wręcza się w dniu zakończenia nauki przez klasy maturalne.

1948/1949 – Jan Kukla, Henryk Pokrywka

1949/1950 – Wiesław Derej, Waldemar Krawczyk, Jerzy Wyrozumski

1950/1951 – Zdzisław Rabicki

1951/1952 – Franciszek Czerniak, Edward Szparagowski

1952/1953 – Czesław Szymczewski, Karol Szyndzielorz

1953/1954 – Artur Tkocz

1954/1955 – Hebert Piontek

1959/1960 – Manfred Gorywoda

1961/1962 – Teresa Lewandowska

1962/1963 – Janina Ciurka

1964/1965 – Andrzej Grzegorczyk, Izabella Hyla

1965/1966 – Barbara Bereta, Elżbieta Kurowska

1967/1968 – Jan Polak

1968/1969 – Marek Stysiak

1970/1971 – Krystyna Krzystkiewicz, Andrzej Mazur

1971/1972 – Henryk Czarnik – Matusewicz, Paweł Noakowski, Czesław Olichwer

1972/1973 – Roman Kojzar, Andrzej Kryzar, Maria Pijewska

1973/1974 – Edmund Cybis

1974/1975 – Krzysztof Staszewski

1975/1976 – Tomasz Goslar

1976/1977 – Sylwia Robota, Dariusz Tabor

1977/1978 – Urszula Grzybowska, Rudolf Kocula

1978/1979 – Ewa Adamiec, Grażyna Kaczkowska, Elżbieta Król

1979/1980 – Alina Argasińska

1980/1981 – Mariola Hnatów

1983/1984 – Aleksandra Wołoszczuk

1985/1986 – Joachim Greger, Małgorzata Ignac

1986/1987 – Grzegorz Pacułt

1989/1990 – Andrzej Demitrów

1991/1992 – Anna Lustig

1992/1993 – Dorota Ślęzak

1993/1994 – Arkadiusz Latusek, Paweł Zając

1994/1995 – Rafał Rusin

1998/1999 – Anna Stolot

1999/2000 – Magdalena Szyszka, Michał Wilk

2000/2001 – Anna Cychner

2001/2002 – Tomasz Mańkowski

2002/2003 -Rafał Kern, Marta Leja, Marek Parkosz

2003 / 2004 – Tomasz Panusz, Katarzyna Szejna

2006/2007 – Mariusz Gałązka, Daniel Lazar

2007/2008 – Natalia Szewerda

2009/2010 – Elżbieta Gawenda, Kamil Szostek

2011/2012 – Piotr Gawenda

2012/2013 – Paweł Szklarczyk

2013/2014 – Anna Bojczuk, Dominika Tiszbierek

2016/2017 – Michał Kucała, Miłosz Łotecki

2017/2018 – Sebastian Barton, Emilia Kutyła, Marta Woszczycka

2018/2019 – Marcel Barzantny

2019/2020 – Katarzyna Kroker, Monika Drzazga, Adrian Rum

2021/2022 Michaela Przezdzink

2022/2023 Zuzanna Urbanik, Marcel Kucypera, Krzysztof Michalski, Maja Kaczmar

W prasłowiańskim grodzie, nad brzegiem Odry tuż,

jest stare liceum, Sienkiewicz patron nasz.

Ojczyzna, nauka, oto nasze hasła,

idziemy w przyszłość dumna młodzież polska.

Budujemy Polskę bogatą i wspaniałą.

Będziemy szczęśliwi piękny kraju nasz.

Słowa: prof. Jadwiga Stefanowicz, Muzyka: prof.  Jan Jeński (ś.p.)